Podczas trwającej od 1882 roku działalności Conrada Steinbrechta na zamku malborskim ogromne znaczenie miała dokumentacja fotograficzna. Wszystkie prace restauratorskie i wyposażeniowe oraz codzienne życie zamku było utrwalane na szklanych negatywach. Z wybranych materiałów powstawały co roku Roczniki Odbudowy Zamku (Marienburg Baujahr), w których poza wklejonymi odbitkami formatu 13 x 18 centymetrów, znajdowały się opisy i komentarze. W działalność tę zaangażowani byli znani miejscowi oraz przyjezdni fotografowie. Pierwszym z nich, którego Steinbrecht szczególnie poważał za ogromną wiedzę oraz profesjonalizm, był dr Albrecht Meydenbauer z Berlina, autor licznych zdjęć fotogrametrycznych zabytków w Niemczech.
Meydenbauer pracował na zamku w 1885 roku, gdzie wykonał 102 fotografie o wysokiej jakości (w zbiorach MZM znajdują się odbitki wielkoformatowe z negatywów przechowywanych w Berlinie). Wynik tych działań tak bardzo urzekł Steinbrechta, że postanowił rozpocząć ścisłą współpracę z miejscowym fotografem Gustawem Fademrechtem. Poza tym wpadł na pomysł, aby również sam Zarząd Odbudowy Zamku miał dobrej jakości przenośny aparat fotogrametryczny. Prośba z początku 1887 roku do Ministerstwa Oświaty o możliwość zakupu urządzenia została pozytywnie rozpatrzona. Minister Gustav von Goßler w maju przydzielił 1500 marek i zaproponował pomoc fachową Meydenbauera, który już przygotował kosztorys zakupu i wybór aparatu. Do zaleceń finansowych dostosowany został model urządzenia i jego dodatkowe instrumenty.
Wytypowano kamerę fotogrametryczną firmy G. Braun na negatywy szklane o wielkości 20 x 20 centymetrów, z ogniskową 12–40 cm, ze statywem i gumowym zamknięciem obiektywu. Zestaw obiektywów natomiast zaproponowano z firmy Français w Paryżu, a soczewkę Pantoscop No 3 u Emila Buscha w Rathenow. Do samego aparatu dobrane zostały ważne elementy dodatkowe, bez których wykonywanie zdjęć, zwłaszcza w terenie byłoby niemożliwe. Były to: skrzynka do wymiany i wywoływania płytek negatywowych, pudło na chemikalia z wkładką na butelki, a ponadto przeróżne utensylia jak ramki, stojaki na negatywy, narzędzia do naprawy. W ramach zamówienia doliczono także 50 sztuk płyt szklanych pokrytych bromowo-srebrną emulsją światłoczułą.
Zamówienie sprzętu, jego produkcja i dostawa trwały przez kilka miesięcy. Dopiero w grudniu 1887 roku sprzęt wraz z elementami dodatkowymi został opłacony w firmie G. Brauna i w styczniu następnego roku trafił do Malborka. Zarząd Odbudowy Zamku wpisał aparat do swojego inwentarza biurowego pod numerem C. No 36, natomiast obiektyw, Pantoscop i geonometr kolejno 37 do 39.
Nie wiemy czy zestaw ten służył długie lata Steinbrechtowi, źródła na ten temat milczą. Poza tym technika fotograficzna robiła ogromne postępy i w kolejnych latach używano niewątpliwie już innego sprzętu, a na pewno każdy z współpracujących fotografów miał swój aparat. Jeden z nich uwiecznił na swoim zdjęciu w 1920 roku Carl Kuhnd.
O fotografach na zamku zob.: Barbara Pospieszna, Archiwum fotograficzne malborskiego Zarządu Odbudowy Zamku (1882-1920), [w:] Praeterita Posteritati. Studia z historii sztuki i kultury ofiarowane Maciejowi Kilarskiemu, red. M. Mierzwiński, Malbork 2001, s. 367-377.
(oprac. A. Dobry)
Fotografia ze zbiorów Muzeum Zamkowego w Malborku.