Ferdinand von Quast urodził się niedaleko Neuruppin w Brandenburgii. Ukończył Akademię Budowlaną w Berlinie, gdzie był uczniem Karla Friedricha Schinkla. Interesował się dawną architekturą, zwłaszcza średniowieczną. Prowadził pionierskie działania w zakresie inwentaryzacji i opieki nad zabytkami. Dzięki jego zaangażowaniu, w 1843 roku na polecenie króla Fryderyka Wilhelma IV utworzono stanowisko konserwatora zabytków w Królestwie Prus, którym Quast pozostawał aż do swojej śmierci.
Konserwator przebywał w Malborku w 1844 i 1848 roku. Pojawił się tu nie tylko służbowo w roli inspektora, na zaproszenie kierownika budowy Augusta Gersdorffa, ale także w celu zapoznania się z tym niezwykłym dziełem architektury. Dzięki oprowadzeniu po zamku przez Gersdorffa i pokazaniu efektów wszystkich dotychczasowych prac restauracyjnych, Quast poznał dokładnie zabytek i jego dzieje. Na podstawie swoich badań i spostrzeżeń opracował tekst, opublikowany w latach 1849−1850, gdzie niestety skrytykował metody pracy i efekty odbudowy zamku, zwłaszcza w latach 40. XIX wieku. Pisał między innymi o „upiększającej restauracji utrzymującej w Malborku przewagę”. Jako przykład dał szczyt kaplicy św. Wawrzyńca, który zbudowano w zbyt dekoracyjnych formach, bez zrozumienia form gotyckich.
Ostra krytyka Ferdinanda von Quasta uratowała zamek przed dalszymi zapędami nowych budowniczych do upiększania architektury. Jego pisma, nie tylko poświęcone Malborkowi, wprowadziły nową jakość w odczytywaniu architektury i zbudowały konserwatorskie podejście do odnawianych zabytków. Projekty dla zamku, a przede wszystkim propozycja rekonstrukcji gotyckiego krużganku północnego skrzydła Zamku Wysokiego, stały się dla następnego pokolenia restauratorów Malborka (zwłaszcza dla Steinbrechta) punktem wyjścia do wznowienia dzieła odbudowy.
(oprac. A. Dobry)
