Przejdź do treści
  • O projekcie
  • Straty
  • Odzyskane
  • Aktualności
  • Zbiory rozproszone
  • Ludzie
  • Publikacje
  • Baza źródeł
  • Galeria
  • Media
  • Kontakt
  • Polski
  • English
Menu
  • O projekcie
  • Straty
  • Odzyskane
  • Aktualności
  • Zbiory rozproszone
  • Ludzie
  • Publikacje
  • Baza źródeł
  • Galeria
  • Media
  • Kontakt
  • Polski
  • English
  • Straty

Figurka siedzącego psa, 1830-1850

proweniencja: Królestwo Wielkiej Brytanii, Staffordshire

warsztat: nieznany

znaki: nieznane

materiał: biała glinka, odciskanie w formach składanych, szkliwienie, malowanie związkiem miedzi na tzw. matowy luster, kilkakrotne wypalanie

wymiary: wys. 15,5 cm

nr inw. przedwojenny HMM WPr. 737

data utraty zabytku: po 1945 r.

Obecne miejsce przechowywania, inw.: nieznane

Lit. Inventar Heimat Museum in Marienwerder, s. 62, poz. 737

W 1925 figurka została podarowana do zbiorów muzeum przez ślusarza Conrada Leinbauma z Kwidzyna razem z innymi zabytkami (il. 1), z których wcześniej omówiony został wiktoriański dzbanek lustrowy z dwoma siedzącymi chłopcami (inw. HMM WPr. 738) [zob. tutaj]. Prawdopodobnie została ona wykonana z angielskiej porcelany, jak zapisał W. Heym, i wyceniona na 3 marki.

Zaginiony przedmiot to jedna z dwóch figurek kominkowych, jakie powinny być w komplecie, przedstawiająca siedzącego psa, którego długie uszy, ogon i trzy łatki oraz obroża były w kolorze starego, miedzianego złota.

Opis kolorystyki świadczy o tym, że nie była to figurka pudla (il. 2), lecz spaniela królewskiego (il. 3) – figurki pudli nie były podmalowywane farbami lustrowym. Były białe i miały specyficznie modelowaną sierść z nadtapianego grysu porcelanowego. Ceramiczne figurki psów na kominki produkowano masowo w ośrodku ceramicznym Staffodshire od lat 20. XVIII wieku. Były wyrobami niedrogimi, stąd duża ich popularność. Stały się jednak symbolem statusu społecznego, gdyż bardzo często były formą nagrody w konkursach, na targach i w karnawale. Figurki spanieli były najbardziej popularne ze względu na upodobania rodziny królewskiej do tej rasy psów. Jeden z nich wabił się King Charles Spaniel, stąd też nazwa figurek spanieli ze Staffordshire. Oprócz ośrodków ceramicznych w Staffordshire produkowano je również w Szkocji w zakładzie Polloksaws w Glasgow i Portobello pod Edynburgiem. Na tereny pobrzeża Bałtyku trafiały jako przedmioty nadające się na prezenty, chętnie nabywane przez mieszkańców Kaszub.

(oprac. dr B. Pospieszna)

 

Il. 1. Karta przedwojennego inwentarza kwidzyńskiego muzeum, s. 62, poz. 737.

Il. 2-3. W. Rudolph, Sailor Souvenirs. Stoneware, Faiences and Porcelain of three Centuries, Leipzig 1985, s. 98, il. 83 (pudle), 84(spaniele) – z Rewy na Kaszubach.

PrevPoprzedniWitraż „Gotfryd de Bouillon” z Wielkiego Refektarza
NastępnyWitraż „Fryderyk Barbarossa” z Wielkiego RefektarzaNext

© Muzeum Zamkowe w Malborku. Wszystkie prawa zastrzeżone.

Projekt i wykonanie: agencja reklamowa artbeat