Z poprzedniego wpisu na temat kolekcji Theodora Josepha Blella (link) dowiadujemy się, że kolekcjonerowi przyświecała zasada instruktywności, w myśl której planował stworzyć zbiór militariów pokazujący ewolucję uzbrojenia od czasów prehistorycznych po współczesne. Swoje zabytki nabywał u licznych antykwariuszy i kolekcjonerów, jak również pozyskiwał z badań archeologicznych. Jednakże im starszego eksponatu poszukiwał, tym trudniej i drożej było go uzyskać. Zdecydował zatem, iż część uzbrojenia starożytnego i wczesnośredniowiecznego, które najtrudniej było pozyskać w dobrym stanie, skopiuje na podstawie oryginałów. W tym celu nawiązał współpracę w działającym w Moguncji Centralnym Muzeum Rzymsko-Germańskim (niem. Römisch-Germanische Zentralmuseum).
Placówkę założono w 1852 roku. Specjalizowała się w wykonywaniu kopii przedmiotów pochodzących z kultur rzymskich oraz germańskich, w tym również uzbrojenia. Muzeum po skopiowaniu przedmiotów na własne cele ekspozycyjne, sprzedawało dodatkowe kopie innym muzeom oraz osobom prywatnym zarabiając w ten sposób na własne utrzymanie. Zachował się m.in. ich katalog z 1889 roku, w którym opublikowano zdjęcia kopii, ich wymiary, miejsce przechowywania i odkrycia oryginału oraz ceny, za które można było je nabyć. Wahały się one od kilku marek za najprostsze przedmioty, poprzez kilkanaście marek za hełmy, bądź broń sieczną, aż po kilkadziesiąt marek za kopie wyjątkowo unikatowych oraz bogato zdobionych przedmiotów.
Stella legionisty Caiusa Valeriusa Crispusa; © Muzeum Miejskie w Wiesbaden.
Tarcza rzymska z kolekcji Blella (nr 428 w inwentarzu); Marienburg Baujahr 1917, il. 25.
Blell nawiązał kontakt z tym muzeum najpóźniej w 1874, o czym świadczy korespondencja, którą prowadził do 1885 roku z jej dyrektorem, Ludwigiem Lindenschmitem. Dzięki niej oraz inwentarzowi wiadomo, które zabytki Blell skopiował. Należały do nich wszystkie hełmy starożytne, tarcze oraz część uzbrojenia zaczepnego, jak np. miecze. Dodatkowo część skopiowanych militariów uzupełniał o znaleziska archeologiczne. Za przykład może posłużyć tarcza rzymska (scutum) wykonana w oparciu o wizerunek tego typu uzbrojenia na steli legionisty Caiusa Valeriusa Crispusa. Została ona dodatkowo zaopatrzona w kopię rzymskiego umba z kolekcji Wielebnego Greenwella (notabene również wykonaną i kupioną w Muzeum Rzymsko-Germańskim za kwotę 25 marek).
Dzięki zapisom z inwentarza wiadomo, że na 316 eksponatów reprezentujących w kolekcji broń do 1100 roku, aż 48 było kopiami, bądź rekonstrukcjami, w zdecydowanej większości wykonanymi w Moguncji. Praktyka ta wpisywała się idealnie w edukacyjny charakter zbioru, pokazując za pomocą wiernie wykonanych kopii zabytki, praktycznie nieosiągalne dla zwykłego kolekcjonera w oryginale.
(oprac. dr D. Gosk)
Hełm z Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu oraz jego kopia wykonana dla Blella w Centralnym Muzeum Rzymsko-Germańskim w 1883 roku (nr 120 w inwentarzu); © AKG.
Ekspozycja uzbrojenia starożytnego z kopiami z Centralnego Muzeum Rzymsko-Germańskiego; Marienburg Baujahr 1917, il. 25.