Proweniencja: Poznańskie, Chodzież
Warsztat: Fabryka Fajansu Ludwika Schnorra (Walther) i Hermana Müllera
Znak, napisy: Heym zapisał nazwę miejscowości „Chodziesen” i monogram „SSM” z przekreśloną literą środkową, a pod nią litera „H”.
Fajans właściwy; glina kremowa, odlew w formie, obtaczanie na toczku formierskim; szkliwienie malowanie związkami kobaltu na surowym szkliwie, kilkakrotny wypał.
Wymiary: śr. 24,1 cm, wys. 5 cm
Inw. przedwojenny: HMM WPr. 357–358
Utrata dzieła: 1945 r.
Bibl.: Inventar Heimat Museum Marienwerder 1925–1944, s. 31, poz. 357–358.
W 1925 roku Muzeum Regionalne w Kwidzynie zakupiło od pani Brosz, mieszkanki Nebrowa dwa głębokie talerze fajansowe sygnowane po 7 marek. Przy tych zapisach Heym nie wykonał szkicu naczyń, lecz tylko opisał i zwymiarował.
Talerze z serwisu obiadowego ozdobione motywem bukietu róż w typie deutsche Blumen malowanym niebieskim, kobaltowym kolorem. Na kołnierzu każdego naczynia były symetrycznie rozmieszczone trzy bukieciki kwiatowe, również niebieskie. Oba talerze były sygnowane.
————————————————————————————————————————————————–
Heym nazwę miejscowości Chodzież podał po niemiecku „Chodziesen”. Taki zapis nazwy miejscowości na talerzach sugeruje, iż pochodziły one z najwcześniejszego okresu działalności chodzieskiej fabryki fajansu w latach 1855–1879. Zastrzeżenia budzi jedynie zapis monogramu ówczesnych właścicieli fabryki Ludwika Schnorra (Wathera) i Hermana Müllera z Frankfurtu nad Odrą, gdyż znakowali swoje wyroby monogramem „W&M” i nazwą „Chodziesen”, a nie „S&M”, ani nie „S&HM”. Gdyby nie uważać tego zapisu za pomyłkę Heyma, to byłaby to najstarsza sygnatura zakładu, choć i tak wszystkie inne cechy wskazują, iż były to najstarsze chodzieskie naczynia w zbiorach kwidzyńskich (zob.: Małgorzata Fijałkowska, Znane i nieznane sygnatury chodzieskich fajansów, Kronika Wielkopolski (2000), nr (93), s. 34–41).
(oprac. dr B. Pospieszna)
