Warmiak urodzony w Biskupcu, był katolickim duchownym (święcenia kapłańskie przyjął we Fromborku w 1926 roku), czynnym na Powiślu (Kwidzyn, lata ok. 1927–1934), Warmii (Unikowo, Sętal, Ignalin) i rejonie królewieckim (Frydląd, 1937–1945). Posługę kapłańską, na terenach zlikwidowanej w 1945 roku Prowincji Prusy, zakończył w Malborku.
Losowe zatrzymanie księdza Willa podczas ewakuacji z Królewca, które miało miejsce w Nowej Cerkwi na Żuławach, sprawiło że od 2 kwietnia 1945 roku przebywał na terenie Malborka. Początkowo jako obywatel Rzeszy Niemieckiej został osadzony w obozie przejściowym dla Niemców, gdzie pełnił funkcję kapelana (także dla ewangelików). Zapewne po weryfikacji, jako Warmiak i duchowny Kościoła Katolickiego, który nadal zachował strukturę podziału swojej administracji sprzed 1939 roku, został zwolniony z obozu i uzyskał pozwolenie na prowadzenie działalności duszpasterskiej dla dawnych i nowych mieszkańców miasta nad Nogatem.
3 maja odprawił pierwszą po zakończeniu działań wojennych mszę w kościele farnym św. Jana na Starym Mieście. Bardzo szybko nawiązał dobre stosunki z pierwszym starostą malborskim Augustynem Szpręgą (1896–1949), który jako borowiacki Kaszuba, podobnie jak Will, w pierwszym okresie instalowania i organizacji nowych władz polskich, spełniał etniczne kryterium dopuszczające do udziału w odradzającym się życiu administracyjnym i społecznym na terenach utraconych przez Niemcy.
Nie ma wątpliwości, że poza duszpasterską działalność księdza Willa, jego zdolność do współpracy z byłymi i nowymi mieszkańcami Malborka, umożliwiła mu podjęcie działań w wyniku których udało mu się zabezpieczyć i uratować wiele zabytkowych przedmiotów, w tym książek, rzeźb czy mebli.
Działając w porozumieniu ze starostą malborskim, oraz przybyłym do Malborka ks. Giedyminem Sawickim, zapewne w drodze negocjacji z Wojskiem Polskim, uzyskał pozwolenie na pozostanie niektórych wartościowych zabytków sztuki sakralnej z zamku (wówczas oddziału nr 1 Muzeum Wojska Polskiego)w Malborku m.in.: dzwonów przekazanych do kościoła św. Jana; późnogotyckich kwater ołtarzowych, obecnie zawieszonych w kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy; obrazów tablicowych (dwa skrzydła ołtarza szafiastego ze Zwiastowaniem oraz Boże Narodzenie podarowane na pocz. XIX w. ze zbiorów berlińskich przez króla Prus Fryderyka Wilhelma III), czy mebli (w tym barokowych szaf, neogotyckich krzeseł i fotela, oraz wspaniałej kopii najstarszej zachowanej europejskiej szafy). Wszystkie wymienione zabytki weszły potem w skład majątku nowo powołanych parafii rzymsko-katolickich Matki Bożej Nieustającej Pomocy (dawnej św. Jerzego) i św. Jana.
Ksiądz Konrad Will opuścił Malbork 30 stycznia 1957 roku. Osiadł w Bawarii, gdzie do 1975 roku był proboszczem w miejscowości Poppenroth. Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Kolonii, tam spędził ostatnie 12 lat życia.
(oprac. B. Butryn)
Zdjęcie ze zbiorów Muzeum Miasta Malborka