Przejdź do treści
  • O projekcie
  • Straty
  • Odzyskane
  • Aktualności
  • Zbiory rozproszone
  • Ludzie
  • Publikacje
  • Baza źródeł
  • Galeria
  • Media
  • Kontakt
  • Polski
  • English
Menu
  • O projekcie
  • Straty
  • Odzyskane
  • Aktualności
  • Zbiory rozproszone
  • Ludzie
  • Publikacje
  • Baza źródeł
  • Galeria
  • Media
  • Kontakt
  • Polski
  • English
  • Straty

Zakończenie dachówki z figurą tańczącego smoka, XVI w.

Proweniencja: Chiny, dynastia Ming, okres cesarza Yŏnglé (1402–1424) lub Wànli (1572–1620).

Warsztat: nieznany, prawdopodobnie z okolic Beijing (Pekin)

Detal architektoniczny; glina palona; odciskanie w matrycy, obróbka ręczna, szkliwienie na kolor żółty lub zielony, kilkakrotne wypalanie

Wymiary: nieznane, przypuszczalnie 17,5–19 cm (dane na podstawie porównania z artefaktami ze zbiorów Museum für Ostasiatische Kunst w Kolonii).

Sygnatury, napisy – brak

Nr przedwojenny inw. – nieznany

Data utraty dzieła: 1945 r.

Obecne miejsce przechowywania, inw. – nieznane

W przedwojennych, malborskich zbiorach znajdowało się kilka całych dachówek korytkowych typu goutou i dishui podarowanych przypuszczalnie przez chińskiego księcia regenta Zaifenga i dostarczonych do Malborka w 1908 roku, jak też terakotowych od Ernsta Börschmanna. Typ goutou odpowiadał europejskiemu typowi dachówki mnich, a dishui – dachówce mniszka. Goutou charakteryzował się okrągłym zakończeniem najczęściej z motywem smoka. Typ dishui miał na zakończeniu kształt płytki zamkniętej trójlistnie również z motywem fantastycznej bestii lub kwiatów. Po raz pierwszy zaczęto produkować taki detal architektoniczny za cesarza Hóngwŭ (panowanie 1368–1398) w cegielni cesarskiej w Jubaoshan dla wznoszonej budowli pałacowej w Nanjing. Na szerszą skalę produkcja ta rozwinęła się w okresie panowania cesarza Yŏnglé (1402–1424) i utrzymywała się aż po XIX wiek.

Zaginiony przedmiot to ceramiczne, okrągłe zakończenie dachówki korytkowej z partii okapu z reliefowo opracowanym motywem smoka o łuskowatej skórze i torsie węża, o pięciu łapach zakończonych pięcioma szponami, o długich włosach, który tańczy z perłą.

Ikonografia: pięć smoczych pazurów było symbolem cesarza. Smok z perłą to strażnik klejnotów, a perła była skarbem największym – skarbem mądrości.

Żółty kolor dachówek przypisywany był budowlom cesarskim. Żółty smok symbolizował nadchodzące szczęście (zob. Wolfram Eberhard, Symbole chińskie, Kraków 1998, s. 196–197, 234–237, 311).

(oprac. dr B. Pospieszna)

PrevPoprzedniGłowa św. Jakuba
NastępnySegment naszczytnika kalenicy ze smokiem, XVII–XVIII w.Next

© Muzeum Zamkowe w Malborku. Wszystkie prawa zastrzeżone.

Projekt i wykonanie: agencja reklamowa artbeat